آشنایی با استاندارد رنگ بندی کابل های مخابراتی
این مقاله قصد داردشما را با استاندارد رنگ بندی یا Color Code کابل های مخابراتی آشنا کند. رنگ بندی کابل های مخابراتی یکی از مواردی است که یک کارشناس ویپ لازم است با آن آشنا باشد زیرا معمولا پروژه های ویپ شامل اجرای موارد پسیو نیز می گردد. کابل های مخابراتی از تعداد زوج سیم های متفاوتی تشکیل می شوند. در این میان رنگ بندی این سیم ها به تفکیک زوج ها برای تسهیل پروسه های اجرا و عیب یابی کمک می کند.
در این مقاله قصد داریم استاندارد رنگ بندی یا Color Code کابل های مخابراتی را توضیح دهیم. یک کابل مخابراتی ممکن است از تعداد زوج سیم های متفاوتی تشکیل شده باشد.
تعداد زوج سیم های کابل های outdoor می تواند تا 3800 زوج هم می رسد. در این حالت نحوه چینش زیرمجموعه های 100 زوجی در کابل اصلی به شکل زیر خواهد بود:
در این میان رنگ بندی این سیم ها به تفکیک زوج ها برای تسهیل پروسه های اجرا و عیب یابی کمک می کند. در واقع بدون در نظر گرفتن استانداردهای رنگ بندی امکان اجرا و اشکال زدایی در پروژه های مقیاس بزرگ و یا حتی متوسط عملا امکان پذیر نخواهد بود.
کابل های مخابراتی مجموعه ای از سیم های ساده تلفن هستند. سطح مقطع سیم های داخلی هر کابلی متفاوت است. به عنوان مثال سطوح مقطع می توانند 0.4 ، 0.5 و 0.6باشند.
استانداردهای زیادی در رابطه با رنگ بندی کابل های مخابراتی تدوین شده است که از جمله آنها می توان به IEC 189-3 ، ICEA S-80-576 ، IEC 60189-2, BT210B ، CW 1171, CW 1224, CW 1236 ، IEC 60708-1 و DIN VDE 0815 & 0816 اشاره داشت که دو مورد آخر مربوط به کابل های outdoor یا هوایی هستند. این استانداردها علاوه بر مشخص کردن ترتیب رنگ ها پارامترهایی نظیر سطح مقطع سیم ها، میزان نویزپذیری و همچنین کاربردهای هر نوع کابل را تعیین می کنند. اما استاندارد متداول برای رنگ بندی کابل های مخابراتی در ایران استاندارد ANSI- ICEA S-80-576 است که البته در همه کشورهای جهان از جمله آمریکی شمالی و اروپا نیز به کار برده می شود. البته در مقطعی از زمان ژاپنی ها رنگ بندی متفاوتی را در نظر می گرفتند که امروزه تقریبا منسوخ شده است. این استاندارد تفاوت بسیار جزیی با استاندارد جهانی دارد که به عنوان مثال می توان به استفاده از رنگ صورتی و آبی به صورت یکدست و نقطه چین اشاره کرد.
در استاندارد حاضر ANSI- ICEA S-80-576 رنگ ها به دو دسته اصلی و فرعی تقسیم می شوند. رنگ های اصلی عبارتند از سفید، قرمز، مشکی، زرد و بنفش. رنگ های نارنجی، سبز، قهوه ای و طوسی نیز رنگ های فرعی به حسابت می آیند. از ترکیب 5 رنگ اصلی با هر کدام از رنگ های فرعی می توان به پنج زوج متفاوت دست یافت. به این ترتیب در نهایت با وجود پنج رنگ اصلی و پنج رنگ فرعی می توان به بیست و پنج زوج سیم متفاوت رسید. شماتیک اجرای این استاندارد در شکل زیر به خوبی گویای مطلب است:
همانطور که اشاره شد به این ترتیب می توان تا بیست و پنج زوج سیم را کاملا تفکیک نمود. سایر زوج ها از همین رنگ ها تولید می شوند. به این ترتیب که پس از دسته شدن بیست و پنج زوج اول دور آن یک نوار با رنگی از همین استاندارد پیچیده می شود و با همین رنگ ها دسته بندی 25 زوج اول و دوم و الی آخر مشخص می شود. ترتیب رنگ بندی یک دسته بیست و پنج زوج را در جدول زیر مشاهده نمایید:
امروزه برای ظرفیت های بیشتر از فیبر نوری استفاده می شود و فیبر نوری در مقصد به یک دستگاه مبدل فیبر نوری یا PNU متصل شده و خروجی های زوج سیم آنالوگ از دستگاه PNU توزیع می شوند.
اطلاعات بیشتر
برای اطلاعات بیشتر به منبع اصلی این مقاله در اینجا مراجعه کنید.
کاربرگرامی لطفا از طریق فرم نظر سنجی ذیل همین صفحه ما را از نظرات خود مطلع فرمائید. اطلاع از بازخورد مطالب ما را در جهت بهبود و تداوم اطلاع رسانی به شما عزیزان یاری خواهد کرد.
محصولات مرتبط
مراکز تلفن تحت شبکه
گیتوی های ویپ